Kooijmans, Luuc | Paperback / softback | 18-10-2023 | 9789044649222

Melancholie in de Gouden Eeuwbevat een verbluffende verzameling portretten van zeventiende-eeuwse Hollanders die overspannen lijken te raken, of depressief, of psychotisch – gemoedstoestanden die destijds werden geschaard onder de overkoepelende term melancholie.
Het gaat Kooijmans er niet om de beschreven symptomen te duiden met de huidige ideeën over psychische aandoeningen. Het gaat ook niet zozeer om de diagnose of de behandeling, maar vooral om de beleving van de direct betrokkenen: naasten en buren, en waar mogelijk de melancholici zelf. We leren hun angsten kennen en hun dagelijkse problemen. We kunnen ze zien en horen, en soms ruiken, op straat, in tehuizen en vooral thuis bij hun familie.
Behalve hun kijk op krankzinnigheid laten de verhalen van de betrokkenen zien hoe ze in hun wijk, straat, woning of tehuis met elkaar omgingen, en zo vormen die verhalen tevens een ongewone ingang tot het sociale leven in het Holland van de Gouden Eeuw.

Historicus Luuc Kooijmans (1956) heeft veelvuldig bewezen dat hij een complexe geschiedenis helder en indringend kan vertellen. Zijn boeken hebben niet alleen lof geoogst in wetenschappelijke kringen, maar worden ook door een breed publiek gewaardeerd. Hij schreef veelbekroonde en geroemde boeken als De doodskunstenaar, Vriendschap, De geest van Boerhaave, Gevaarlijke kennis en Cosimo aan de Keizersgracht. Hij ontving van het Prins Bernhard Cultuurfonds een oeuvreprijs op het terrein van de geesteswetenschappen.

‘Kooijmans’ stijl wordt gekenmerkt door mooie, sobere zinnen waarmee hij op onderkoelde wijze de mensen liefdevol en haarscherp schetst.’
Nederlands Dagblad

Over Gevaarlijke kennis:

‘Een schitterend boek.’
NRC

Over De doodskunstenaar:

‘Een boek waardoor je de adem wordt benomen, al was het maar door de doordringende geur van de dood die eruit opstijgt. In één woord: meesterlijk.’
Het Parool

Over Vriendschap:

‘Het is haast journalistiek, zoals Kooijmans met de bronnen omgaat. Dat levert spannende bladzijden op.’
De Groene Amsterdammer