Buyse, Axel | Paperback / softback | 18-09-2024 | 9789464750973

Geen enkele regio – in Europa of daarbuiten – beschikt over zoveel bevoegdheden om een eigen buitenlandbeleid te voeren dan Vlaanderen. Wat in 1970 begon als een poging om de eigen identiteit en cultuur uit te dragen, groeide uit tot systeem dat een dicht netwerk van diplomatieke vertegenwoordigers aanstuurt. De tijd van het vlaggenvertoon is voorbij. De Vlaamse diplomatie komt op voor concrete, strategische Vlaamse belangen, tegen de achtergrond van onze sterk op internationale handel gebaseerde regionale economie.

Ook de andere Belgische deelgebieden beschikken over de grondwettelijk vastgelegde mogelijkheid om zich internationaal te manifesteren. Door hun versnippering over gewestelijke en gemeenschapsbevoegdheden en hun veel minder sterke ‘natievorming’, los van de Belgische schaapskooi, putten Wallonië en de Franse Gemeenschap die mogelijkheden minder sterk uit.

Bedoeling was altijd om door samenvoeging van inspanningen tot een sterkere Belgische buitenlandpolitiek te komen. Echt vlot verloopt dat ‘samenwerkingsfederalisme’ rond en in het buitenland evenwel niet. Het federale ministerie beschouwt de Vlaamse collega’s vaak nog als hinderlijk en concurrerend. Dat hoeft niet zo te zijn. Veel federale diplomaten te velde appreciëren het werken met ‘de Vlamingen’. Maar een veel hechtere samenwerking, in wederzijds respect, is mogelijk. Welke vorm dit precies zal aannemen, is in belangrijke mate afhankelijk van de verdere staatkundige evolutie van België.