Freriks, Philip | Hardback | 05-02-2025 | 9789054292029

In mijn herinnering gingen we op zondag altijd naar het graf.
Het graf van Jantje.
Ons wekelijkse uitje.
Een gezellig fietstochtje met rouwbeklag.
En altijd weer verse plantjes.
Als een teken van leven.

Voor ons is Jan altijd Jantje gebleven.
De oudste broer die we ons nauwelijks meer herinneren of nooit hebben gekend.
De broer van altijd diezelfde paar foto’s.
Een kind van nog geen tien toen hij werd doodgeschoten.
Vandaar, Jantje voor altijd.

Het gebeurde bij de bevrijding van Groningen in april 1945.
Een verdwaalde kogel, naar ze zeiden.
Alsof die zo maar uit het niets gekomen was.

Tachtig jaar later blijkt dat die kogel niet echt was verdwaald.
Er werd gericht geschoten.
Een noodlottig incident.

Phiiip Freriks (27 juli 1944, Utrecht) begon als 16-jarige middelbare scholier in de journalistiek en droomde toen al van Parijs. Hij was er slaapwagenconducteur, reclameman, student politieke wetenschappen en vooral correspondent. Eerst voor Het Parool, later de Volkskrant en het NOS-Journaal. En bij een tussentijds verblijf in Nederland voor Le Monde.
Vanaf 1996 was hij 14 jaar presentator van het Achtuurjournaal. Daarna presenteerde hij gedurende 25 seizoenen De slimste mens en vormde een hogelijk gewaardeerd duo met Maarten van Rossem.

Over zijn boek Gare du Nord schreef de pers:

Wim Wirtz in de Volkskrant: ‘Gare du Nord is een mooi geschreven boekje van een auteur die zo bevlogen voor zijn francofiele geaardheid uitkomt dat het aanstekelijk wordt. Gare du Nord. Terminus.’

Chris van der Heijden in Vrij Nederland: ‘Een licht nostalgische toon verraadt eerder een afscheid dan een hommage. Ik onderschrijf vanuit een Spaanse ervaring Freriks’ samenvatting van de cultuurverschillen tussen Frankrijk en Nederland. “Ga op je dak zitten met je cultuurverschillen,” waarbij hij concludeert dat er meer overeenkomsten zijn tussen de twee landen dan verschillen.’

Nico de Boer in het Noordhollands Dagblad: ‘Freriks schrijft enthousiasmerend over de republiek en haar heerlijke hebbelijkheden, maar hij beschouwt ook haar minder frisse kanten.’