wat het journaal niet uitzond

Monshouwer, Janneke | Paperback / softback | 21-02-2025 | 9789082257106 |
Levertijd 5 dagen

Een uitgave van Stichting Viva Pachamama Geproduceerd door Coreline Producties

Dit boek ANDER NIEUWS Deel 1 is het eerste van een DRIELUIK. Hierna volgen nog 2 boeken die met dit boek één geheel vormen. Ik begon te schrijven als een zoektocht naar wat ik mijn hele leven miste aan juiste informatie via de reguliere media. Na ± 30 jaar werken bij de Nederlandse TV waaronder in de 1960er jaren 3 jaar als productiemedewerkster bij het NOS-Journaal (toen NTS), daarna als freelance invalster tot 1991. Ook als lid van filmteams en later als TV-programma en documentairemaakster zat ik met mijn neus bovenop veel opzienbarende gebeurtenissen en nieuwe ontwikkelingen.

Waar ik mee zat was dat ik op een gegeven moment steeds het idee kreeg dat we er als beschaving niet op vooruit gingen maar achteruit… Ra ra hoe kan zoiets?

Een aantal van mijn TV-leermeesters, zoals TV-pionier Erik de Vries (1912-2004), die in 1930 bij Philips in Eindhoven in het Natlab (natuurkundig lab) begon met zenders, TV camera’s en test-uitzendingen, drukte mij als jong assistente op het hart dat de TV een prachtig medium is om mensen te informeren en te inspireren t.b.v. het persoonlijk welzijn en het welzijn van iedereen. Zij vonden dat programmamakers zichzelf innerlijk dienden te blijven ontwikkelen om hun taak goed te kunnen doen. Later begreep ik dat dit het ideaal was van een handjevol TV-pioniers. Wat een geluk dat ik zo lang met deze bijzondere mensen kon werken. Naast mijn werk las ik veel, ik deed studies en cursussen. Na een ziekte in 1992 keek ik terug op mijn werk en het medium TV. Toen die pioniers weg waren (met pensioen, gestorven of “weggewerkt”) zag ik de TV meer als propagandamiddel voor het welzijn van grote industrieën, m.n. grootaandeelhouders. Het medium was steeds meer overgenomen door economen, commissies en netmanagers. Het meeste persoonlijke was eruit verdwenen.

Dit boek is een deel van mijn zoektocht naar ongekende of ontkende nieuwsfeiten. Mijn conclusie is dat we eenzijdige of verdraaide informatie krijgen en nieuwe geschiedenisboeken kunnen schrijven. Naast feiten en referenties schrijf ik vaak ook mijn persoonlijke mening en gevoelens, waardoor het een, door een vrouw geschreven, ongebruikelijk nieuwsdocument is geworden. Met dit werk wil ik niet zeggen dat ik de wijsheid in pacht heb. Natuurlijk zijn er mensen die veel meer weten of het beter weten dan ik. Hopelijk vullen anderen de feiten aan. Ik geef door wat me zinnig en belangrijk lijkt en waarover ik enthousiast ben. Of alles waar is wat ik zeg: dat moet iedereen voor zich uitmaken. Met de juiste kennis kunnen we veel goeds doen om broodnodige verbeteringen aan te brengen voor het welzijn van onze maatschappij en de planeet waarop we leven.

Zie ook deel 2 en deel 3.