Joos, Erwin | Hardback | 10-02-2023 | 9789053254851

Rond 1900 behoorde de Antwerpse kunstenaar Eugeen Van Mieghem (1875-1930) tot de Europese avant-garde. Tijdens zijn studie aan de academie kwam hij in 1892 op de expositie van L’Association pour l’Art in contact met werken van Vincent van Gogh, Henri de ToulouseLautrec, Georges Seurat en Jan Toorop. Gedreven door de nieuwe sociale stromingen en een koppig idealisme wou Van Mieghem de kunstenaar zijn van het gewone volk in een wereld-haven. Kunstcritici als Pol de Mont en Octave Maus loofden zijn werk. Het dramatische overlijden in 1905 van zijn jonge vrouw Augustine Pautre maakte een abrupt einde aan zijn doorbaak. In dit boek beschrijft de auteur hoe na vijf jaren van artistieke stilte de kunstenaar rond 1910 opnieuw deelnam aan de jaarlijkse exposities van de Antwerpse vereniging Kunst Van Heden. Op hun salons werden soms ensembles getoond van belangrijke buitenlandse kunstenaars. Vooral het oeuvre van Jean-Louis Forain leek Van Mieghem te inspireren in zijn composities over het uitgaansleven in de Antwerpse binnenstad. Van Mieghem exposeerde vanaf 1912 in binnen- en buitenland naast meesters als James Ensor en Rik Wouters.